Column
AIRPORT 007 by Mo 007
Disney
Het leukste aan het hoogseizoen op de luchthaven zijn de kinderen die er massaal aanstranden. Terwijl de ‘groten’ zich ergeren aan de drukte, lopen de kleintjes te dartelen tussen de chaos. Ons werkterrein is voor hen als Disneyland. De bagagebanden zijn de rollercoasters voor de koffers. Met veel gevoel wuiven de kleuters hun reistassen uit, die als eerste over de gigantische roetsjbaan naar het vliegtuig mogen rollen. Sommige dappere rakkers willen er maar al te graag achteraan gaan, het avontuur tegemoet. “Komt dat zien! : attractie Pirates of the Airport”. Toegegeven het is daar beneden een beetje een goudmijn met al die bezittingen die samen komen. Piratenpakjes voor het personeel, (inclusief ooglapjes die letterlijk helpen een oogje dicht te knijpen voor het teveel aan gewicht), zouden de boel wel opvrolijken.
Aan de gate raken de jongste passagiers gefascineerd door de uit Star Wars ontsnapte C-3PO en R2-D2, die gretig hun instapkaarten opslokken. De robots zijn het leukst als ze een beetje opstandig zijn, want dan flikkeren en piepen ze en soms spuwt er eentje een boardingpass ondeugend weer uit. ‘Oei, deze vindt hij niet zo lekker! Beetje zout erop?’
Op rij 5 word ik verrast door een 8-jarig meisje dat me een eigengemaakt paspoort van haar troetel overhandigt. Spinnie heet het mormel, 5 cm groot, geboren in Nederland. Voor ik het zelfgetekende portret kan ontwaren springt Spinnie in pluche lijve bijna op mijn neus en zie ik scheel op een harige spin. ‘5 cm?’ gil ik, ‘ Je hebt haar poten niet meegerekend!’ In grand écart haalt het monster minstens 25cm waarbij het gemakkelijk had kunnen meedoen aan de casting voor de spinnenscène in de Harry Potter film Chamber of Secrets. ‘Dag arme koffer’. Spinnie wuift met 1 poot de bezittingen na van zijn meesteres. ‘Moet toch niet leuk zijn voor mijn tas’, zucht het meisje, ‘ zo alleen in het donker in de buik van het vliegtuig’. ‘Maar mijn koffer is er toch bij?!’ voegt papa eraan toe. ‘He ja,’ lacht ze al weer, ‘ dan kunnen onze kleren leuk met elkaar keuvelen! Dag onderbroek van papa, dag bh van mama, hoe gaat het bij jullie?’ ‘Op de heenweg dan wel’, grap ik, ‘op de terugweg lijkt het me minder aangenaam met al die vuile was’. ‘Nou, dan doen ze het zo toch’, vervolgt paps, waarbij hij met 2 vingers zijn neus dichtknijpt en met Donald Duck stem zingt: ‘Dag onderbroek!’ We liggen in een deuk van het lachen.
En terwijl in mijn gedachten de vuile onderbroek en bh samen de koffer induiken voor een wild nummertje en daarmee het vliegtuig buikpijn bezorgen, denk ik aan een anekdote die me ter oren kwam. ‘Mevrouw, ik zal U voor de hele groep pakken’, kreeg ooit een passagier te horen van een zorgzame flightcare collega, die haar wou geruststellen dat ze niet meer in de rij moest aanschuiven na het in orde brengen van een formaliTiet : ))
AIRPORT 007 by Mo 007
Disney
Het leukste aan het hoogseizoen op de luchthaven zijn de kinderen die er massaal aanstranden. Terwijl de ‘groten’ zich ergeren aan de drukte, lopen de kleintjes te dartelen tussen de chaos. Ons werkterrein is voor hen als Disneyland. De bagagebanden zijn de rollercoasters voor de koffers. Met veel gevoel wuiven de kleuters hun reistassen uit, die als eerste over de gigantische roetsjbaan naar het vliegtuig mogen rollen. Sommige dappere rakkers willen er maar al te graag achteraan gaan, het avontuur tegemoet. “Komt dat zien! : attractie Pirates of the Airport”. Toegegeven het is daar beneden een beetje een goudmijn met al die bezittingen die samen komen. Piratenpakjes voor het personeel, (inclusief ooglapjes die letterlijk helpen een oogje dicht te knijpen voor het teveel aan gewicht), zouden de boel wel opvrolijken.
Aan de gate raken de jongste passagiers gefascineerd door de uit Star Wars ontsnapte C-3PO en R2-D2, die gretig hun instapkaarten opslokken. De robots zijn het leukst als ze een beetje opstandig zijn, want dan flikkeren en piepen ze en soms spuwt er eentje een boardingpass ondeugend weer uit. ‘Oei, deze vindt hij niet zo lekker! Beetje zout erop?’
Op rij 5 word ik verrast door een 8-jarig meisje dat me een eigengemaakt paspoort van haar troetel overhandigt. Spinnie heet het mormel, 5 cm groot, geboren in Nederland. Voor ik het zelfgetekende portret kan ontwaren springt Spinnie in pluche lijve bijna op mijn neus en zie ik scheel op een harige spin. ‘5 cm?’ gil ik, ‘ Je hebt haar poten niet meegerekend!’ In grand écart haalt het monster minstens 25cm waarbij het gemakkelijk had kunnen meedoen aan de casting voor de spinnenscène in de Harry Potter film Chamber of Secrets. ‘Dag arme koffer’. Spinnie wuift met 1 poot de bezittingen na van zijn meesteres. ‘Moet toch niet leuk zijn voor mijn tas’, zucht het meisje, ‘ zo alleen in het donker in de buik van het vliegtuig’. ‘Maar mijn koffer is er toch bij?!’ voegt papa eraan toe. ‘He ja,’ lacht ze al weer, ‘ dan kunnen onze kleren leuk met elkaar keuvelen! Dag onderbroek van papa, dag bh van mama, hoe gaat het bij jullie?’ ‘Op de heenweg dan wel’, grap ik, ‘op de terugweg lijkt het me minder aangenaam met al die vuile was’. ‘Nou, dan doen ze het zo toch’, vervolgt paps, waarbij hij met 2 vingers zijn neus dichtknijpt en met Donald Duck stem zingt: ‘Dag onderbroek!’ We liggen in een deuk van het lachen.
En terwijl in mijn gedachten de vuile onderbroek en bh samen de koffer induiken voor een wild nummertje en daarmee het vliegtuig buikpijn bezorgen, denk ik aan een anekdote die me ter oren kwam. ‘Mevrouw, ik zal U voor de hele groep pakken’, kreeg ooit een passagier te horen van een zorgzame flightcare collega, die haar wou geruststellen dat ze niet meer in de rij moest aanschuiven na het in orde brengen van een formaliTiet : ))
Geen opmerkingen:
Een reactie posten