Het hotel Westende -week 11
Voor de finale krijgen we 5 hotelvorsten over de vloer. Mark en ik dompelen de gasten onder in een nostalgisch bad: een bedwelmend zeepbuffet, een chaise longue en kamerschermen voor een boudoir sfeer, een antieke piano met pianist.
Maar onze juryleden laten zich niet afleiden. In no time zijn de 7 verborgen fouten opgespoord. Ze vinden er zelfs nog bij. Wanneer de geesten van de Rotonde tijdens het diner beslissen van spookhuis te spelen, staat de boel helemaal op stelten. Het enige wat ons rest is gracieus afgaan. Vooral blijven lachen, ook al ziet niemand dat in het donker. Gewapend met kaarslicht daal ik af in de kerkers van dit ghost hotel, op zoek naar de zekeringskast. Ik ontdek kelderkamers die van Quasimodo of Blauwbaard konden geweest zijn. Over mijn lijk zal dit schip zinken deze avond.
Wanneer ik triomfantelijk in een verlichte keuken weer boven kom, is onze kok verdwenen. Ik wrijf in mijn ogen, hopend dat het om een goochelstunt gaat en dat de man gauw terug komt. En ja hoor, wat later verschijnt onze deserteur, beteuterd als een betrapte kleuter, aan de hand van zijn baas. De kwaliteit die hij daarna levert is echter om te janken. Het liefst wil ik hem weer wegtoveren.
Als 2 verzopen katten behalen Mark en ik de eindstreep van onze 24 uren shift.
Verdund, van weken zwoegen, bereiden we ons voor op het verdict van de jury. Het genadeschot schiet ons wakker ipv dood: de managers slaan ons om de oren met complimenten. Blijkbaar hebben we gescoord. Het was zelfs niet onze thuismatch. Rik De Saedeleer zou zeggen: Moet er nog zand zijn?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten