Het hotel Westende - week 9
Pikante uitspraken van het ‘doetjes’ duo tijdens de jury, zetten de toon voor de aankomende week. Eindelijk vallen de maskers. Ik ben zo opgelucht dat ik er niet bij stilsta dat het vuurpeloton op ons is gericht. De camera’s zien echter alles. Reporters achtervolgen ons met vragen over complottheorieën.
Ik heb geen tijd om op onderzoek te gaan. De kamers hebben blijkbaar unaniem gestemd voor mij als kamermeid.
Op het nippertje kan ik de interim kok redden van een hartaanval. Mijn rode kwelduivel ontspringt daarmee een weekje als souschef in de keuken. Dat Marks haren krulden van voorpret, negeer ik.
Met een zorgvuldigheid die me verbaast verwijderen de nieuwe managers elk item dat ‘Mark en Monica’ uitademt. Met minder finesse wordt de Rotonde herdoopt in paassfeer.
Als piepende kuikens op zoek naar voedsel, ontsnappen mijn partner en ik even naar Antwerpen. Thuis worden we verrast door overvloed van een andere orde. Blijkbaar is de lente zonder ons begonnen. Onze ogen slorpen gulzig het groen op dat onze woning omkranst. Geen stokken maar stelten zijn nodig om me terug naar zee te krijgen. Ik sluis wat bloesems mee voor onderweg. We arriveren samen verwelkt.
De sluisdeuren van ons hotel gaan op hun maximum open. De vangst is dan ook een kakofonie: een school kinderen, een senioren kaartersclub, garnaalvissers, volksdansers, mannequins, een glitter orkest, familieleden van het zevende knoopsgat.
“Less is definitely not more” in het rijk van Stefanie en Olivier.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten