Het hotel Westende -week 6
Na weken modeshow in werkplunje, mogen onze feestkostuums een keer uit de kast. Ik camoufleer mezelf in de kleur van de centrale muur. Zo kan ik naar believen verschijnen en weer verdwijnen als een geest die opgaat in het behang.
De rode loper ligt uitgerold voor ons hotel. Ik zie Bruno jaloers kijken naar het vurige tapijt waar sexy damesschoentjes over trippelen. Voor geen geld laat hij over zich lopen, maar wat een interessant perspectief moet dat zijn vanop de grond.
Bont verklede gasten dansen de zaal in. Het regent glitterharten. Ik vang een glimp op uit vervlogen tijden met decadente feesten en tea party’s.
Wat zouden de mensen zijn zonder feest?
Misschien moeten we in het algemeen wat meer leren snoepen van het leven en ook de afwas als een toetje zien?
Limousines laden ‘missen’ uit alsof ze in de aanbieding zijn. Miss Belgïe torent boven hen uit als de kers op de taart. Ik vang haar onzeker blik op. Met mijn ogen probeer ik haar een beetje veiligheid door te seinen, in het Frans.
Ik voel Yoeri’s geruststellend op mijn kruin. Sinds kort trakteert hij me regelmatig op dit vertederend gebaar. Miss België heeft ook nood aan troost denk ik bezorgd. Maar haar kruin is voor Yoeri te hoog gegrepen.
Wat ben ik blij met mijn één meter zestig.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten