Schoon schip

Het hotel Westende-week 8

Als managers van de week maken we schoon schip. Ik zie overal werk en wil alles tegelijk aanpakken. Onze matrozen rennen van stuurboord naar bakboord en terug in een poging mijn instructies op te volgen. Ik word er zeeziek van. Zo komen we niet vooruit.
Misschien beter geen kapitein dan een stuurloze?
Ik gooi mijn structuur overboord en kies een andere koers.
Leve de vrijheid, leve autonoom werken.
De bemanning waant zich al gauw op Hawaï. Komt het door de bloemen die ik overal heb neergezet, of werkt deze aanpak ook niet? Het tempo zakt naar siëstaritme.
In ieder geval fleurt de sfeer op.
Ik hoor Bruno neuriënd zijn restaurantruimte opknappen. Youri holt aan met plannen voor een kinderkamer. Olivier krijgt opruimwoede in de bar. Heeft iemand iets in hun drankje gedaan?

Mark trakteert me op externe keukenhulp voor ons tangodiner. De interim-kracht, een Nigeriaan met rastakrullen, blinkende glimlach en dito juwelen, stelt zich voor met de naam ‘Prince’. Geen bloemen, parfum of cocktailjurk kan hier tegenop als cadeau. Eindelijk mag Assepoes naar het bal.

De band speelt mijn lievelingstango, milonga del angel. Ik word een emotionele harp. Geen snaar blijft onberoerd.
Door mijn tranen zie ik onze toekomstige bazen zich voorbereiden op hun week. Ik wend mijn blik snel af.
Vanavond is het nog ons rijk. Wij zetten sprookjes op hun kop. Bij ons staat een prins aan de afwas, de stieffamilie achter de bar, en de poetsmeid met haar kwelduivel op de dansvloer!